Maria Karolina Luiza Józefa Joanna Antonina Habsburg-Baudemont-Vaudemont-Lotaryńska (urodzona w Schönbrunn 13 sierpnia 1752 roku, zmarła w Schloß Hetzendorf 8 września 1814 roku) herb
Córka Franciszka III Stefana Baudemont-Vaudemont-Lotaryńskiego cesarza Rzymskiego Narodu Niemieckiego, księcia Lotaryngii, wielkiego księcia Toskanii i Marii Teresy Habsburg królowej Węgier i Czech, arcyksiężnej Austrii, córki Karola VI Habsburga cesarza Rzymskiego Narodu Niemieckiego, króla Węgier i Czech, arcyksięcia Austrii.
Królowa Neapolu de facto od 10 sierpnia 1759 roku do 23 stycznia 1799 roku i od 13 czerwca 1799 roku do 8 września 1814 roku, królowa Sycylii de facto od 10 sierpnia 1759 roku do 1812 roku.
W Wiedniu (per procura) 7 kwietnia 1768 roku i (pro futuro) w Caserta 12 maja 1768 roku poślubiła Ferdynand IV Capet-Bourbon-Vendôme-Spein (urodzony w Neapolu 18 stycznia 1751 roku, zmarł w Neapolu 4 stycznia 1825 roku) króla Neapolu, króla Sycylii, I króla Obojga Sycylii, wielkiego mistrza zakonu konstantynopolitańskiego św. Jerzego.
Epidemia ospy wybawiła Józefinę. Dziewczyna została obiecana Ferdynandowi, następcy tronu Królestwa Neapolu - dziecku znanemu z wyjątkowej głupoty. Faktycznie, był takim durniem, że ojciec postanowił oszczędzić mu trudów nauki. Nie trzeba dodawać, że Józefina była szczególnie rada tym planom, co dała wyraźnie do zrozumienia jej matka powzięła już jednak decyzję. "Uważam Józefinę za ofiarę złożoną na ołtarzu polityki", oznajmiła rzeczowo cesarzowa w liście do guwernantki córki. "Jeśli spełni swój obowiązek wobec męża, będę rada... Żywię nadzieję, że moja córka nie zachowa się samolubnie, chociaż zdradza skłonności w tym kierunku".
Na szczęście w dniu, w którym miała wyjechać z Austrii, by zostać królową Neapolu, Józefina zapadła na ospę. Małoletni król Ferdynand nie był wielce przygnębiony śmiercią swojej przyszłej żony. Ambasador Anglii donosił, że widział go wesoło bawiącego się w pogrzeb, z towarzyszem przebranym za zmarłą Józefinę, mającym na twarzy czekoladowe krosty naśladujące ospę. Czymże była w końcu strata jednej siostry, gdy druga już czekała, by zająć jej miejsce?
Karolina, była niezadowolona z zaaranżowanego związku. Bardzo tęskniąca za domem, nazywała swoje życie w Neapolu "męczeństwem". "Wiem teraz, czym jest małżeństwo i odczuwam głęboki żal, że również Antonina [najmłodsza siostra] musi go doświadczyć. Szczerze mówiąc, wolałabym umrzeć, niż przechodzić ponownie przez to, co stało się moim udziałem. Gdyby religia nie nauczyła mnie rozmyślania o Bogu, zabiłabym się, takie bowiem życie, nawet przez tydzień, to istne piekło. Będę gorzko płakać, jeśli moja siostra znajdzie się w podobnym położeniu", napisała.
Maria Karolina zdominowała swojego męża i to ona faktycznie sprawowała władzę w ich królestwie. Na początku Wielkiej Rewolucji Francuskiej królowa sympatyzowała z rewolucjonistami, ale kiedy obalono monarchię we Francji, a następnie zgilotynowano króla Ludwika XVI - 21 stycznia 1793 roku i królową Marię Antoninę - 16 października 1793 roku, zmieniła zdanie.
Królowa i jej małżonek byli przerażeni wydarzeniami we Francji i dzięki poparciu Johna Actona i ambasadora Wielkiej Brytanii - Williama Hamiltona, Maria Karolina przekonała męża do utworzenia w 1798 roku armii neapolitańskiej i sycylijskiej. Armia ta wystąpiła przeciw rewolucyjnej Francji razem z innymi państwami, w ramach I koalicji antyfrancuskiej. Pokój z Francją zawarto jednak już w 1796 roku.
Na początku 1799 roku, Francuzi stanęli po brami Neapolu, a król Ferdynand uciekł na Sycylię. Francuzom udało się zdobyć miasto z pomocą szlachty i mieszczaństwa, którzy zbuntowali się przeciwko Ferdynandowi i Marii Karolinie. W styczniu 1799 roku życia powołano Republikę Partenopejską, a król został zdetronizowany. W czerwcu wojsk wysłane przez Ferdynanda pod dowództwem kardynała Ruffo zdobyły Neapol i przywróciły stary porządek. Jeszcze przez przypłynięciem sojuszniczej floty króla Ferdynanda (pod dowództwem Horatio Nelsona), został podpisany pokój między Neapolitańczykami a Francuzami.
Król i królowa jednomyślnie postanowili nie okazywać łaski żadnemu rewolucjoniście. Dzięki pomocy Emmy, lady Hamilton, przyjaciółki królowej, żony brytyjskiego ambasadora i kochanki Nelsona - również bliskiego przyjaciela królowej, udało się złapać kilka tysięcy rebeliantów, którzy następnie zostali powieszeni.
W 1806 roku, Ferdynand ponownie został zdetronizowany tym razem przez Napoleona Bonaparte. Królem Neapolu Napoleon zrobił swojego brata - Józefa. Maria Karolina jako de facto samodzielna władczyni utrzymała swoją władzę na Sycylii do 1812 roku. W 1812 roku jej mąż nieoficjalnie abdykował na korzyść ich syna - regenta Franciszka, co pozbawiło królową wszelkich jej wpływów. Maria Karolina została odesłana na wygnanie do swojej ojczyzny Austrii, gdzie zmarła w 1814 roku. Po jej śmierci jej mąż pozostał pod wpływem Austrii, oraz ożenił się ponownie.
Maria Karolina z Ferdynandem I, królem Obojga Sycylii, mieli razem kilkanaścioro dzieci, z których 7 przeżyło dzieciństwo:
Marię Teresę Karolinę Joannę (urodzona 6 czerwca 1772 roku, zmarła 13 kwietnia 1807 roku), żonę swojego kuzyna - Franciszka II, cesarza Austrii,
Luizę Marię Amelię Teresę (urodzona 27 lipca 1773 roku, zmarła 19 września 1802 roku), żonę swojego kuzyna - Ferdynanda III, wielkiego księcia Toskanii,
Karola Franciszka Jana Januarego (urodzony w 1775 roku, zmarł w 1778 roku),
Marię Annę Joannę Antoniettę Franciszkę Gaetanę Teresę Amelię Klementynę (urodzona w 1775 roku, zmarła w 1780 roku),
Franciszka I (urodzony 14 sierpnia 1777 roku, zmarł 8 listopada 1830 roku), króla Obojga Sycylii, po nim potomstwo,
Marię Krystynę Amelię (urodzona 17 stycznia 1779 roku, zmarła 11 marca 1849 roku), żonę Karola Feliksa, króla Sardynii,
Marię Amelię Krystynę (urodzona w 1779 roku, zmarła w 1783 roku),
Karola Januarego Franciszka (urodzony w 1780 roku, zmarł w 1789 roku),
Jana Karola Januarego (urodzony w 1781 roku, zmarł w 1783 roku),
Marię Amelię Teresę (urodzona 26 kwietnia 1782 roku, zmarła 24 marca 1866 roku), żonę Ludwika Filipa I, króla Francuzów,
Marię Krystynę (urodzona i zmarła w 1783 roku),
Marię Antoniettę (urodzona 14 grudnia 1784 roku, zmarła 21 maja 1806 roku), żonę kuzyna - Ferdynanda VII, króla Hiszpanii,
Marię Klotyldę Teresę Amelię Antoniettę Joannę Annę Gaetanę Pulcherię (urodzona w 1786 roku, zmarła w 1792 roku),
Marię Henriettę Karmelę (urodzona w 1787 roku, zmarła w 1792 roku),
Karola Januarego (urodzony w 1788 roku, zmarł w 1789 roku),
Leopolda Jana Michała (urodzony 2 lipca 1790 roku, zmarła 10 marca 1851 roku), księcia Salerno, regent Neapolu, po nim córka,
Alberta Marię (urodzony w 1792 roku, zmarł w 1798 roku),
Marię Izabelę (urodzona w 1793 roku, zmarła w 1801 roku).
Żródła:
Maria Karolina Habsburg "w Wikipedii"